Εξηνταεννέα χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική νίκη των λαών

 

Εξήντα εννέα χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, δεν αναπολούμε μία λαμπρή σελίδα που έδωσε τέλος στον πιο ανθρωποβόρο πόλεμο στη σύγχρονη ιστορία. Επαναφέρουμε στη  συλλογική μνήμη τη νίκη που κατάφεραν τα αντιφασιστικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη,  με πρωτεργάτες τους κομμουνιστές και στην αιχμή τους, την μεγαλειώδη επέλαση του Κόκκινου στρατού που κατάφερε το ολοκληρωτικό τέλος στη ναζιστική πολεμική μηχανή.

Από τα αποκαΐδια των ναζιστικών συμβόλων, από το Ραϊχσταγκ και το Βερολίνο, μέχρι το απελευθερωμένο Παρίσι την κατεστραμμένη Αθήνα, τη Μόσχα και το Κίεβο, επιχειρούν να αναγεννηθούν οι νέοι μακελάρηδες των λαών, τα νέα τάγματα του πιο μαύρου και επιθετικού καπιταλισμού που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να ξεπεράσει την βαθύτερη και καθολικότερη μεταπολεμική του κρίση.

Νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανέργων, εκατομμύρια κατεστραμμένες ζωές, τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και κλοπής πλούτου  από τους λαούς της Ευρώπης. 

Αν το στρατηγείο αυτού του πολέμου το 1940 βρίσκονταν στο Βερολίνο σήμερα βρίσκεται στις Βρυξέλλες. Εάν τότε ήταν η τεράστια πολεμική μηχανή των ναζί και του Άξονα  που σκορπούσε τον όλεθρο και την καταστροφή, σήμερα είναι οι οίκοι αξιολόγησης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα , το ΔΝΤ και η Ε.Ε. 

 

Με άλλα μέσα και άλλες μορφές ο καπιταλισμός επιβάλλει την  κυριαρχία του μέσα από την άγρια λιτότητα, τον περιορισμό των ελευθεριών, την εξαφάνιση των εργατικών δικαιωμάτων και τη διαμόρφωση ενός νέου εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα. 

Στην εποχή που οι επιστημονικές ανακαλύψεις και τα τεχνολογικά επιτεύγματα μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερη ζωή, λιγότερη εργασία, να εξαφανιστεί η πείνα, η φτώχεια και οι ασθένειες που κοστίζουν ζωές, αυτήν την εποχή οι κυρίαρχες τάξεις στο όνομα της κρίσης και του ανταγωνισμού τους, περιορίζουν τα εισοδήματα, ρίχνουν το επίπεδο διαβίωσης, αφαιρούν δικαιώματα και κατακτήσεις, αυξάνουν τις ώρες εργασίας, γενικεύουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, βαθαίνουν την ανεργία και την ανασφάλεια, εξαφανίζουν τις κοινωνικές υποδομές και φέρνουν στην επικαιρότητα εικόνες αθλιότητας με ανθρώπους να κρυώνουν το χειμώνα και να πεθαίνουν από ξεχασμένες αρρώστιες.

Από το φόντο αυτής της εικόνας επιχειρούν να πρωταγωνιστήσουν τα τρωκτικά του ναζισμού και του φασισμού, που έρπονταν μετά τη συντριβή τους στα υπόγεια της κρατικής εξουσίας και των μηχανισμών της, έτοιμα να αναλάβουν το βρώμικο ρόλο τους όταν θα κληθούν από τα αφεντικά τους. Από τη ναζιστική συμμορία στην Ελλάδα μέχρι τους κυβερνώντες ναζί στην Ουκρανία, ο ρόλος τους είναι κοινός. Να διχάσουν τους λαούς, να εγχύσουν το δηλητήριο που αναζητά εχθρούς ανάμεσα στους καταπιεσμένους για να αφήσει ανενόχλητους τους καταπιεστές. 

Στη χώρα μας οι δοσίλογοι συνεργάτες των γερμανών που μετά την απελευθέρωση από τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ κυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν την εξουσία και τη νομή της, σήμερα έρχονται ντυμένοι με τον αντισυστημικό τους μανδύα για να ορίσουν τη νέα κατάσταση που επέβαλλαν η κρίση και τα μνημόνια. Το ίδιο ύπουλοι, υποκριτές ψεύτες και δειλοί, έτοιμοι να σκύψουν το κεφάλι στα νέα τους αφεντικά, τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες που με κάθε τρόπο τους ενισχύουν και τους χρηματοδοτούν.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις δυνάμεις της εκτίμησε ότι η σύγκρουση με το φασισμό δεν αφορά μόνο την επιλογή που εμποδίζει τη συμμορία να σουλατσάρει ανενόχλητη στους δρόμους και τις πλατείες κάνοντας συγκεντρώσεις μίσους, περιφέροντας τα τάγματα  επίδειξης των φουσκωτών μπράβων της .

Αφορά πριν απ' όλα τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, την αποκάλυψη του ρόλου της κυβέρνησης και της διαπλοκής των μηχανισμών της με τους φασίστες, τον αγώνα να μη διχαστεί ο λαός. Ο φασισμός ασφυκτιά στα κοινωνικά κινήματα και τις διαδηλώσεις, σβήνει στην αλληλεγγύη και την συλλογικότητα, "αρρωσταίνει" όταν ο λαός και οι εργαζόμενοι συγκρούονται και διεκδικούν από τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις. 

Πεθαίνει όταν ο λαός ενώνεται και νικά.

 Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αντικαπιταλιστικός και επαναστατικός!