Η επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού όσο πάει και σκληραίνει. Η ανεργία πλέον στη χώρα μας έχει αυξηθεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Καθημερινά απολύονται άνθρωποι κάθε ηλικίας και νέοι, που προστίθενται στη λίστα ανέργων του ΟΑΕΔ.
Με τα λεγόμενα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας κάποιοι προσπαθούν να καθιερώσουν μια νέα ακόμα πιο μαύρη πραγματικότητα για τους ανέργους. Επιχειρείται να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο ως κυρίαρχο δόγμα οι σχέσεις εργασίας δούλων, που εισάγουν τα «κοινωφελή» προγράμματα. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο από την πλευρά κυβέρνησης και ΟΑΕΔ “θα φάτε τα νιάτα σας και τη ζωή σας στη διαρκή ανεργία και όταν έρθει η ώρα να δουλέψετε, ως διάλλειμα στη «μονοτονία» της ανεργίας, θα δουλεύετε με όρους σύγχρονου σκλάβου”. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά με μία ακατανόητη, παράλογη και σίγουρα άδικη διάταξη του «Οδηγού Εφαρμογής», των νέων προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας», ο ΟΑΕΔ διαγράφει από τα μητρώα του τους ανέργους που ως επιτυχόντες θα αρνηθούν για διάφορους λόγους τη θέση εργασίας στο πρόγραμμα.
Μόνο ως χυδαίος εκβιασμός μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η τιμωρητική πολιτική απέναντι στους ανέργους. Αυτό εντάσσεται στα διάφορα τεχνάσματα που έχει επιστρατεύσει η κυβέρνηση, προκειμένου να ομορφύνει το τερατούργημα του σύγχρονου καπιταλισμού και της κοινωνικής καταστροφής των μνημονίων, που λέγεται ανεργία. Πρακτικά με αυτή τη διάταξη, εκβιάζουν το σύνολο των «ωφελούμενων» να δεχτούν μια θέση «εργασίας» με μισθό δούλου χωρίς δικαίωμα επανεξέτασης σύμφωνα με νέα δεδομένα που μπορεί να έχουν προκύψει στις ζωές μας. Ποιος αφαιρεί το δικαίωμα από έναν άνεργο κάτοικο π.χ Χαλκίδας, που πάνω στην απελπισία του έκανε αίτηση πριν από κάποιο καιρό για μια υπηρεσία στην Ιστιαία, να επανεξετάσει την αποδοχή της θέσης, σύμφωνα με πιο πρόσφατα δεδομένα; Με ποιο θράσος ο ΟΑΕΔ τιμωρεί έναν άνεργο που επιλέγει τελικά να μην φορτωθεί ένα κοστοβόρο δρομολόγιο καθημερινά για 400 και κάτι ευρώ, που δε θα τα πάρει και στην ώρα τους;
Τα «προγράμματα κοινωφελούς εργασίας» αποτελούν ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα που εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στην «αναπτυγμένη Δύση» ως μέτρα εξαγοράς της ποινής φυλάκισης για μικροπαραβάτες. Το ονομάζουν πρόγραμμα «εκτάκτων αναγκών», «ειδικών συνθηκών και ειδικών διαδικασιών», για να ξεφύγουν από την πάγια εργατική νομοθεσία και των κεκτημένων εργατικών δικαιωμάτων. Το δημόσιο γίνεται ο πιο βάρβαρος και στυγνός εργοδότης, διαμορφώνοντας μισθούς πείνας και εξαθλίωσης των 420 τον μήνα ή 17ευρώ την μέρα και των 490 ή 19 ευρώ αντίστοιχα για οκτάωρη απασχόληση, πιο κάτω και από τον κατώτερο νομοθετημένο μισθό, ανεβάζοντας στα ύψη την υπερεκμετάλλευση του εργαζόμενου. Αυτή τη μισθωτή εξαρτημένη εργασία την ονομάζουν «κοινωφελή εργασία» και τον άνεργο που θα εργαστεί με το πρόγραμμα αυτό τον ονομάζουν «ωφελούμενο» και όχι εργαζόμενο.
Οι εργαζόμενοι με το πρόγραμμα αυτό δεν έχουν δικαίωμα αναρρωτικής άδειας, επιδόματος αδείας, δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων. Δεν δικαιούνται επίδομα παιδιών, προϋπηρεσίας κατά παράβαση της ισχύουσας εργατικής νομοθεσίας. Δεν μπαίνουν στο ταμείο ανεργίας με τη λήξη της σύμβασης γιατί δε θεωρούνται εργαζόμενοι, και δεν μπορούν να ξανακάνουν τα χαρτιά τους στην επόμενη προκήρυξη. Θα χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν βασικές ανάγκες λειτουργίας των υπηρεσιών, να αντικαταστήσουν και να καλύψουν τα κενά που δημιουργούνται στις υπηρεσίες από αυτούς που βγάζει βίαια η συγκυβέρνηση στη διαθεσιμότητα – απόλυση και θα τους πετάξουν ως αναλώσιμους έπειτα από πέντε μήνες και πάλι στην ανεργία. Έτσι, οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε «ωφελούμενους ανέργους», «γυμνούς» από εργασιακά δικαιώματα και ο μισθός μετατρέπεται σε μη τακτικά καταβαλλόμενο «επίδομα εργασίας» που αντικαθιστά το επίδομα ανεργίας.
Ακόμα, αποτελεί πολύ πιθανό ενδεχόμενο ο εκβιασμός να έχει να κάνει με τη διαχείριση των χρημάτων των «κοινωφελών» προγραμμάτων. Πιθανές αρνήσεις σε μία σειρά θέσεων, ίσως μειώνουν και το ποσό της χρηματοδότησης, που σημαντικό μέρος αυτής, κατά τα πρότυπα των προγενέστερων προγραμμάτων, δεν απευθύνεται στους εργαζόμενους αυτών, αλλά στους φορείς υλοποίησης και κυρίως στον κρατικό μηχανισμό, δηλαδή την κυβέρνηση και τους συνεργάτες της. Είναι γνωστό εξάλλου πως με τη διαχείριση των χρημάτων των ΕΣΠΑ, εδώ και χρόνια προσανατολίζονται μια σειρά αντεργατικά μέτρα και ταυτόχρονα μια σειρά κυβερνητικών παρατρεχάμενων φορέων «φουσκώνουν τις τσέπες τους»
Πριν μας πεθάνουν, πρέπει να τους διώξουμε εμείς: κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Δεν τους έχουμε ανάγκη, εμείς με την εργασία μας παράγουμε όλο τον πλούτο. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς, χωρίς το ευρώ τους, τις δόσεις τους, τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». Αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς και για αυτό προσπαθούν να μας φοβίσουν πως δήθεν θα πεθάνουμε χωρίς τη δόση και το ευρώ.
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει με οργανωμένη πολιτική δράση, με λαϊκό ξεσηκωμό, με γενική απεργία, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Να επιβάλουμε μονομερή διαγραφή του χρέους, ανατροπή των μνημονίων και αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων που είναι αναγκαίες για την επιβίωση του λαού, λειτουργία στα χέρια των εργατών. Παραγωγή αγαθών όχι με στόχο την ικανοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά με κριτήριο να καλύπτονται οι λαϊκές ανάγκες και να έχουν όλοι οι πολίτες σταθερή και αξιοπρεπή εργασία.
Υπάρχει και άλλος δρόμος, με ανατροπή της επίθεσης και αντικαπιταλιστική ανασυγκρότηση της οικονομίας στη βάση των κοινωνικών αναγκών, έξω από τους διεθνείς οργανισμούς εκμετάλλευσης και σε αντίθεση με το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Ένας δρόμος στον οποίο κανείς δεν περισσεύει, κανείς δεν μπορεί να είναι άνεργος ή ανενεργός, αλλά κάνει τον καθένα μας πρωταγωνιστή της κοινωνικής και πολιτικής πορείας του τόπου του.
Αξιοπρέπεια, μάχη, αγώνας μέχρι την ανατροπή! Κόντρα στη φτώχεια και τη σύγχρονη δουλεία που μας επιβάλλουν, ενάντια στο σύστημα που μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ!
Με τα λεγόμενα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας κάποιοι προσπαθούν να καθιερώσουν μια νέα ακόμα πιο μαύρη πραγματικότητα για τους ανέργους. Επιχειρείται να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο ως κυρίαρχο δόγμα οι σχέσεις εργασίας δούλων, που εισάγουν τα «κοινωφελή» προγράμματα. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο από την πλευρά κυβέρνησης και ΟΑΕΔ “θα φάτε τα νιάτα σας και τη ζωή σας στη διαρκή ανεργία και όταν έρθει η ώρα να δουλέψετε, ως διάλλειμα στη «μονοτονία» της ανεργίας, θα δουλεύετε με όρους σύγχρονου σκλάβου”. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά με μία ακατανόητη, παράλογη και σίγουρα άδικη διάταξη του «Οδηγού Εφαρμογής», των νέων προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας», ο ΟΑΕΔ διαγράφει από τα μητρώα του τους ανέργους που ως επιτυχόντες θα αρνηθούν για διάφορους λόγους τη θέση εργασίας στο πρόγραμμα.
Μόνο ως χυδαίος εκβιασμός μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η τιμωρητική πολιτική απέναντι στους ανέργους. Αυτό εντάσσεται στα διάφορα τεχνάσματα που έχει επιστρατεύσει η κυβέρνηση, προκειμένου να ομορφύνει το τερατούργημα του σύγχρονου καπιταλισμού και της κοινωνικής καταστροφής των μνημονίων, που λέγεται ανεργία. Πρακτικά με αυτή τη διάταξη, εκβιάζουν το σύνολο των «ωφελούμενων» να δεχτούν μια θέση «εργασίας» με μισθό δούλου χωρίς δικαίωμα επανεξέτασης σύμφωνα με νέα δεδομένα που μπορεί να έχουν προκύψει στις ζωές μας. Ποιος αφαιρεί το δικαίωμα από έναν άνεργο κάτοικο π.χ Χαλκίδας, που πάνω στην απελπισία του έκανε αίτηση πριν από κάποιο καιρό για μια υπηρεσία στην Ιστιαία, να επανεξετάσει την αποδοχή της θέσης, σύμφωνα με πιο πρόσφατα δεδομένα; Με ποιο θράσος ο ΟΑΕΔ τιμωρεί έναν άνεργο που επιλέγει τελικά να μην φορτωθεί ένα κοστοβόρο δρομολόγιο καθημερινά για 400 και κάτι ευρώ, που δε θα τα πάρει και στην ώρα τους;
Τα «προγράμματα κοινωφελούς εργασίας» αποτελούν ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα που εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στην «αναπτυγμένη Δύση» ως μέτρα εξαγοράς της ποινής φυλάκισης για μικροπαραβάτες. Το ονομάζουν πρόγραμμα «εκτάκτων αναγκών», «ειδικών συνθηκών και ειδικών διαδικασιών», για να ξεφύγουν από την πάγια εργατική νομοθεσία και των κεκτημένων εργατικών δικαιωμάτων. Το δημόσιο γίνεται ο πιο βάρβαρος και στυγνός εργοδότης, διαμορφώνοντας μισθούς πείνας και εξαθλίωσης των 420 τον μήνα ή 17ευρώ την μέρα και των 490 ή 19 ευρώ αντίστοιχα για οκτάωρη απασχόληση, πιο κάτω και από τον κατώτερο νομοθετημένο μισθό, ανεβάζοντας στα ύψη την υπερεκμετάλλευση του εργαζόμενου. Αυτή τη μισθωτή εξαρτημένη εργασία την ονομάζουν «κοινωφελή εργασία» και τον άνεργο που θα εργαστεί με το πρόγραμμα αυτό τον ονομάζουν «ωφελούμενο» και όχι εργαζόμενο.
Οι εργαζόμενοι με το πρόγραμμα αυτό δεν έχουν δικαίωμα αναρρωτικής άδειας, επιδόματος αδείας, δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων. Δεν δικαιούνται επίδομα παιδιών, προϋπηρεσίας κατά παράβαση της ισχύουσας εργατικής νομοθεσίας. Δεν μπαίνουν στο ταμείο ανεργίας με τη λήξη της σύμβασης γιατί δε θεωρούνται εργαζόμενοι, και δεν μπορούν να ξανακάνουν τα χαρτιά τους στην επόμενη προκήρυξη. Θα χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν βασικές ανάγκες λειτουργίας των υπηρεσιών, να αντικαταστήσουν και να καλύψουν τα κενά που δημιουργούνται στις υπηρεσίες από αυτούς που βγάζει βίαια η συγκυβέρνηση στη διαθεσιμότητα – απόλυση και θα τους πετάξουν ως αναλώσιμους έπειτα από πέντε μήνες και πάλι στην ανεργία. Έτσι, οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε «ωφελούμενους ανέργους», «γυμνούς» από εργασιακά δικαιώματα και ο μισθός μετατρέπεται σε μη τακτικά καταβαλλόμενο «επίδομα εργασίας» που αντικαθιστά το επίδομα ανεργίας.
Ακόμα, αποτελεί πολύ πιθανό ενδεχόμενο ο εκβιασμός να έχει να κάνει με τη διαχείριση των χρημάτων των «κοινωφελών» προγραμμάτων. Πιθανές αρνήσεις σε μία σειρά θέσεων, ίσως μειώνουν και το ποσό της χρηματοδότησης, που σημαντικό μέρος αυτής, κατά τα πρότυπα των προγενέστερων προγραμμάτων, δεν απευθύνεται στους εργαζόμενους αυτών, αλλά στους φορείς υλοποίησης και κυρίως στον κρατικό μηχανισμό, δηλαδή την κυβέρνηση και τους συνεργάτες της. Είναι γνωστό εξάλλου πως με τη διαχείριση των χρημάτων των ΕΣΠΑ, εδώ και χρόνια προσανατολίζονται μια σειρά αντεργατικά μέτρα και ταυτόχρονα μια σειρά κυβερνητικών παρατρεχάμενων φορέων «φουσκώνουν τις τσέπες τους»
Πριν μας πεθάνουν, πρέπει να τους διώξουμε εμείς: κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Δεν τους έχουμε ανάγκη, εμείς με την εργασία μας παράγουμε όλο τον πλούτο. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς, χωρίς το ευρώ τους, τις δόσεις τους, τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». Αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς και για αυτό προσπαθούν να μας φοβίσουν πως δήθεν θα πεθάνουμε χωρίς τη δόση και το ευρώ.
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει με οργανωμένη πολιτική δράση, με λαϊκό ξεσηκωμό, με γενική απεργία, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Να επιβάλουμε μονομερή διαγραφή του χρέους, ανατροπή των μνημονίων και αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων που είναι αναγκαίες για την επιβίωση του λαού, λειτουργία στα χέρια των εργατών. Παραγωγή αγαθών όχι με στόχο την ικανοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά με κριτήριο να καλύπτονται οι λαϊκές ανάγκες και να έχουν όλοι οι πολίτες σταθερή και αξιοπρεπή εργασία.
Υπάρχει και άλλος δρόμος, με ανατροπή της επίθεσης και αντικαπιταλιστική ανασυγκρότηση της οικονομίας στη βάση των κοινωνικών αναγκών, έξω από τους διεθνείς οργανισμούς εκμετάλλευσης και σε αντίθεση με το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Ένας δρόμος στον οποίο κανείς δεν περισσεύει, κανείς δεν μπορεί να είναι άνεργος ή ανενεργός, αλλά κάνει τον καθένα μας πρωταγωνιστή της κοινωνικής και πολιτικής πορείας του τόπου του.
Αξιοπρέπεια, μάχη, αγώνας μέχρι την ανατροπή! Κόντρα στη φτώχεια και τη σύγχρονη δουλεία που μας επιβάλλουν, ενάντια στο σύστημα που μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ!
- ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
- ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-Ε.Ε.-ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ
- ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
- ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΕΥΒΟΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου